De derde aflevering van Modelogica gaat over het belang van transparantie. Hoewel het meest transparante bedrijf niet per se het meest ethische bedrijf is, is de Fashion Transparancy Index een prima instrument om modemerken onder druk te zetten.
Door: Bregje Lampe | Nieuwsbrief verstuurd op donderdag 30 april 2020
Een paar weken geleden schetste Vikram Kansara, editorial director van BoF, een interessant scenario: Amazon als redder van een generatie jonge ontwerpers. Jonge designers zijn belangrijk voor de industrie, maar het is de vraag of startende bedrijven de pandemie en de nasleep daarvan overleven. Zou Amazon, dat al een paar jaar voet aan de grond probeert te krijgen in de mode, deze ontwerpers kunnen helpen met de digitale infrastructuur en de logistiek die nodig zijn om de consument te bereiken?
Dansen met de duivel.
Nu vertrouwen veel jonge ontwerpers nog op (digitale) retailers zoals net-a-porter en matchesfashion. Maar die staan er niet best voor. Natuurlijk kan Amazon blijven proberen om de gevestigde luxemerken over te halen om met hen in zee te gaan. Maar BoF en McKinsey voorspellen in hun jaarlijkse rapportdat de markt voor luxemerken dit jaar met 35% tot 39% krimpt (tegenover een krimp van 27% tot 30% voor de hele modesector). En Amazon-CEO Jeff Bozon staat erom bekend dat hij graag ver vooruitkijkt.
‘Voelt een beetje als dansen met de duivel,’ merkten Renée Koudstaal terecht op via Instagram. Dat bedoelde ik toen ik twee weken geleden over het belang van scepsis schreef; natuurlijk willen we de pandemie zo snel mogelijk duiden en fast forward naar een toekomst waarin het allemaal beter is. Maar hoe realistisch is het om te verwachten dat Amazon fatsoenlijk omgaat met jonge ontwerpers als het magazijnmedewerkers die protesteren het zwijgen oplegt?
Money Talks.
In NRC stond afgelopen weekend een interview met webdesigner Mare Costa, die vijftien jaar voor Amazon heeft gewerkt. Ze vertelt dat Amazon data levert aan oliemaatschappijen om te zorgen dat de winning nog efficiënter kan. Omdat Costa de klimaatcrisis als ‘een kwestie van leven en dood’ beschouwt, richtte ze een actiegroep voor medewerkers op, om het bedrijf van binnenuit te veranderen: de AECJ (Amazon Employees for Climate Justice).
De afgelopen maanden hield de AECJ zich bezig met COVID-19. Costa werd ontslagen nadat ze voor medewerkers een webconferentie over de bescherming tegen het virus had georganiseerd. ‘Amazon kiest voor winst boven gezondheid. Het zijn altijd dezelfde mensen die het hardst getroffen worden: de armen, de zieken, mensen van kleur,’ aldus Costa tegen NRC-verslaggever Stijn Bronzwaer.
Desondanks noemt ze topman Jeff Bezos, die volgens The New York Times sinds kort weer betrokken is bij het dagelijks bestuur van Amazon, óók inspirerend. Ze prijst zijn ongeëvenaarde verbeeldingskracht en de wil om risico’s te nemen: He is an amazing brain.’
Hoe gevoelig zou Bezos zijn voor publieke druk?
‘Wij zijn van mening dat transparantie de eerste stap is om grote bedrijven verantwoordelijk te houden voor de gevolgen van hun zakelijke praktijken,’ zegt Sarah Ditty van Fashion Revolution, een beweging die ontstond na de ramp in Rana Plaza (2013) en jaarlijks rapporteert over transparantie. Vorige week, tijdens de zogenaamde Fashion Revolution Week, kwam de nieuwe Fashion Transparacy Index uit.
Transparantie.
De belangrijkste conclusie is al jaren dezelfde: dure merken zijn niet per se transparanter dan goedkope merken. Tom Ford en Max Mara scoren zelfs uitzonderlijk laag terwijl H&M met 73% de hoogste score haalt. Ook Adidas en C&A scoren hoog. Als het om luxemerken gaat, staat Gucci met 48% bovenaan, gevolgd door Saint Laurent en Balenciaga.
Die drie merken zijn onderdeel van de Kering Group, dat acht jaar geleden al een Chief Sustainability Officer aanstelde – vóórdat duurzaamheid een modewoord was. Hier is een interessant interview van AnOther Magazine te lezen met Marie-Claire Daveu. Het is al wat ouder, maar de vergelijking die ze maakt tussen mode en voedsel, een sector waarin mensen al langer bereid zijn om te betalen voor duurzaamheid en ethiek, is nog steeds actueel.
Terug naar de Fashion Transparancy Index.
Die is niet zaligmakend, want het meest transparante bedrijf is niet per se het meest duurzame en/of ethische bedrijf. Hoe dan ook is het een prima instrument om bedrijven onder druk te zetten om meer inzicht te geven in inkoop- en productiepraktijken.
Zeker nu is het belangrijk dat bedrijven kunnen worden aangesproken op het hele proces – óók op de orders die ze niet afnemen en/of de rekeningen die ze niet betalen. Want duurzaamheid en transparantie zijn mooie voornemens. Maar bij tegenwind worden orders nog steeds geannuleerd. Gelukkig wordt dat breed gesignaleerd. Lees bijvoorbeeld dit artikel van Eva Oude Elferink, correspondent in Zuid-Azië voor NRC.
‘Dit is nooit een spel van gelijken geweest’
zegt Anil Peshawari, die zeven fabrieken in India runt, in NRC.